Przez lata uczono nas, że dzieci płaczą, krzyczą i tupią, kiedy chcą coś wymusić na rodzicach, zmanipulować ich i zrobić im na złość. Dziś wiemy, że takie założenie nie jest prawdziwe. Dzieci komunikują trudne uczucia i emocje ciałem, bo to najbliższy dostępny im biologicznie sposób wyrażania siebie i pokazywania dyskomfortu, którego doświadczają. Tak wołają o pomoc swoich opiekunów. Zadaniem dorosłych jest zauważyć, co dzieje się z dziećmi, i udzielić im rzeczywistego wsparcia.